1-555-555-555
Straatnaam en huisnummer, postcode, plaatsnaam en provincie/staat
Zuster vertel eens..
Zuster vertel eensEenvoudige titel
Dit is een tekstgebied. Als u in alinea's schrijft, kunnen bezoekers dat wat ze zoeken snel en eenvoudig vinden.
Even voorstellen
Wij maken graag kennis!
Wij zijn Chariska (21) en Amber (21) en wij zijn beide leerlingen MBO verpleegkunde. Chariska vierdejaars en Amber tweedejaars. Jonge verpleegkundigen met ambities, enthousiasme en hart voor het werk.
Wij werken beide in de zorg, allebei een andere doelgroep. Aangezien de zorg momenteel een veelbesproken onderwerp is in de politiek en het nieuws, willen wij graag een ander licht schijnen op de zorg. De zorg is namelijk zo veel meer dan dat, zo veel mooier. Graag bieden wij je kleine verhalen over onze ervaringen. Zo neemt je een kijkje in de beleving en de visie van een jonge verpleegkundige.
Wij zullen het onder andere hebben over verpleeghuiszorg, dementie, thuiszorg en nog veel meer onderwerpen binnen dit prachtige vak. Wij beschrijven dingen die we meemaken en nemen je zo mee in de leuke momenten, maar ook in de lastige momenten.
Hopelijk leest je onze verhalen met plezier en kunnen wij jou zo eens een andere kijk geven op de zorg.
Terminaal
Een vrouw die precies wist wat zij wilde. Precies wist hoe zij eruit wilde zien en het zeker liet weten als er iets niet volgens haar zin ging. Zeer mondig, maar een klein hartje.
Nu ligt ze in bed, ogen nog een beetje open en een zwakke ademhaling. Terminaal, mw. zou binnen 48 uur overlijden.
Ik denk aan hoe ze was toen ik haar voor het eerst zag, ruim 2 jaar terug. Nog in mijn laatste periode van de VIG opleiding. Iedereen deed zijn best om het haar naar de zin te maken, mw. had impact op de afdeling. Ik had altijd een aparte band met haar. Ik deed het prima volgens mw. maar af en toe kreeg ik flink de wind van voren. De ene dag een knuffel, de andere dag een snauw.
Nu zit ik naast het bed van mw. Zo vreselijk kwetsbaar, vechtend voor iedere ademhaling.
Diezelfde avond overleed mw. in mijn bijzijn. Nog dagen heb ik aan mw. gedacht en hoe zij deze wereld verliet. Zelfs nu denk ik nog vaak aan haar.
Om mw. in haar laatste momenten op deze manier te kunnen begeleiden, vond ik werkelijk prachtig. Een van de mooiste dingen die je voor een ander kunt doen.
- Amber
Ik wil dat je me leert kennen
‘Ik wil dat je me leert kennen, maar dan moet je dit ook weten….’ Zegt een cliënt tegen me.
‘Heb je even tijd om bij me te zitten?’’ Vraagt de cliënt. Op dat moment was het rustig op de afdeling, waardoor ik tijd had om bij de cliënt te gaan zitten.
De cliënt vertelden mij dat het een aantal jaar geleden was dat haar zus was overleden, door zelfdoding, en dat ze het hiermee nog steeds moeilijk heeft. Ze vertelden ook dat haar man en dochter zijn overleden. Ze gaf aan het er toch moeilijker er mee te hebben dan ze verwacht had. Ze vertelden dat ze door een moeilijke tijd was gegaan en zelf gedachten heeft gehad over zelfdoding. Ze heeft alle keren dat ze eraan dacht haar gevoelens opgeschreven in een schriftje. Ze pakten het schriftje erbij en liet mij enkele stukken lezen.
Ze pakten er nog een schriftje erbij en vertelde dat ze hierin had opgeschreven hoe ze het overlijden van haar zus, man en dochter had ervaren. Ze liet mij hieruit ook enkele stukjes lezen.
Mevrouw gaf aan dit aan bijna niemand verteld heeft en de verhalen nog nooit aan iemand had laten lezen. Dit omdat ze zich bij niemand volledig vertrouwd voelden om haar verhaal te kunnen doen. Ze gaf aan dankbaar te zijn dat er tijd genomen was om naar haar verhaal te luisteren.
Aan het eind van het gesprek bedankte ik mevrouw voor het verhaal.
Vanaf dat moment maak ik meer tijd te nemen om met de zorgvrager in gesprek te gaan en ze beter te leren kennen.
~ Chariska